Gałęzie drzew pochylają się
do Twoich stóp,
a listki jak miliony płaczących oczu,
mokre od rosy,
gdy poruszasz się, tańczysz
tu,
wpatrzone w falujące, rozwiane
włosy.
Podskakujące, przeczesane wiatrem
kosmyki,
jakby wyciągnięte do przodu
dłonie,
proszace, marzące o
dotyku,
krzyczą- "przytul mnie!".
Aż słońce usłyszało to
wołanie
i używając różne jasności
barwy,
zachęca- TAŃCZ PIĘKNA
PANI!
tańcz, bez przerwy!
|
