| Nie potrafię. Tak po prostu. Nie umiem sobie z sobą poradzić. Cóż ze mnie będzie za psycholog, gdyż nawet z własnym "JA" nie potrafię sobie poradzić. Inteligencja nie pomoże. Na nic zda się świadomość tego, jaką pozytywną osobą naprawdę jestem. Ponoć. Ja ciągle sobie wmawiam, że tak nie jest. Na przekór wszystkim, pragnącym podnieść, moją zaniżoną, leżącą na dnie, samoocenę.
Najgorsza jest świadomość tego, co robię. Powoli mnie dobija. Sprawia, że resztki mojego dobrego zdania o samej sobie znikają w ciemnej otchłani pełnej nienawiści do Aleksandry S.
AUTODESTRUKCJA. - Tak mogę to nazwać. Tylko. Wmawiam sobie własną głupotę. Mimo, że tego nie chcę. Aczkolwiek, z jakiej racji śmiem twierdzić, że jestem inteligentna?! Człowiek mający, choć krztę inteligencji nigdy nie pomyślałby o żyletce. NIGDY.
Sumując: Jestem po prostu idiotką chcącą znaleźć w sobie coś, o czym mogę tylko pomarzyć.
Nic nie jest takie, jak być powinno. Nie posiadam żyletki, a stara maszynka do golenia jest zbyt tępa, żeby przeciąć skórę, wodoodporny tusz do rzęs spływa po moich policzkach pod wpływem łez, a osoby, na których zdaniu mi zależy najbardziej, ignorują znaki mówiące "POMÓŻ MI." - widząc tylko twarz sfrustrowanej, spanikowanej dziewczynki. Po co zaprzątać sobie mną głowę? Przecież osoby mające uczucia są w tych czasach takie przereklamowane. Pieniądze zdominowały wszystko. Nie mogłabym zapomnieć o wyglądzie zewnętrznym. Wiem. Wiem. Wiem. Jeśli ktoś nie docenia wnętrza, to widocznie, nie jest ,na przykład, mnie wart. Ale NIC nie mogę zrobić, jeśli zależy mi właśnie na takiej powierzchownej osobie. Ileż już takich sytuacji miałam w życiu! Zresztą: kto nie?! Symbioza? Nie, raczej drapieżnictwo, przeplatane nieudanymi próbami wykazania chęci pomocy czy zainteresowania.
Nie chcę litości. Nie chcę pocieszania. Nie chcę, również, śmiesznego "krzyku" na temat mojej głupoty. Niech się wszyscy odczepią. Przestańcie temperować moje kredki. Chcę, by zostały połamane! Po cóż mi one, kiedy sama nie potrafię ich użyć? Tylko nieliczni mają tą specjalną moc, dzięki której owe kredki pokolorują mój świat.
Sama sobie poradzę... I z moim altruizmem, autoagresją, czy nawet z tym nieograniczonym gniewem. Samiusieńka. Ot, co!
|
