Zostałam zwalona z nóg.
Onet, informacja z materiałów policyjnych PG: „Policjanci zatrzymali 22-latka, który w okolicy pętli autobusowej w Swarzędzu, pobił ciężarną kobietę.”
Okazało się, że „kolega” to już nie pierwszy raz. Pani w ciąży była kolejna. Przed była pani przy cmentarzu. Ale „kolega” się wytłumaczył. „Od czasu do czasu muszę kogoś pobić”. ???? Czy ja aby żyję wśród normalnych ludzi? Może wszyscy zaczniemy kopać na ulicy, bo od czasu do czasu miewamy takie potrzeby? Wydaje mi się, że jeszcze chwila i ten świat nie będzie miał już gdzie skręcać. 22 lata… Czasem zastanawiam się, dokąd wszyscy tego pokroju „ludzie” zmierzają… Dziwić się, że biblioteki, muzea, kina, teatry świecą pustkami, bo nie ma kto do nich chodzić. A kto ma? Kto ma, jak z tego wynika, że ciekawszym zajęciem od przeczytania chociażby „Po prostu razem” Anny Gavaldy, czy obejrzenia „Tataraku” Andrzeja Wajdy, robi się pójście na ulicę i skopanie komuś tyłka. Ludzie, obudźcie się. Życie to jest rzeka, do której dwa razy nie da się wejść. Nie dajcie sobie skopać własnego tyłka na osobiste żądanie próbując płynąć w rzece, w której płynie „kolega” z drugich stron gazet. Miejcie tyle odwagi, żeby zawalczyć o siebie. Bo kopanie go innym nie jest dobrą miarą człowieczeństwa. Na początku przyszłego roku chcę otworzyć galerię sztuki. Pomysł spełnienia tego marzenia od jakiegoś czasu dodaje mi skrzydeł. Choć nie ukrywam, że czytając wczoraj powyższą informację przebiegło mi przez myśl, czy aby warto… Czy nie będzie to czasem kolejne rzucenie się z motyką na słońce… Informuję, że „kolega” kobieto-bijca przegrał. Wierzę w to, że istnieją jeszcze ludzie, którzy myślą i którzy czują. Dla których wrażliwość jest codziennością, a nie zjawiskiem „trendy” - od czasu do czasu. Którzy chcą żyć w dobrym świecie wśród pięknych przedmiotów. I na złość „koledze” marzenie zrealizuję. Kropka.
