Aby zapomnieć muszę się
odwrócić w Scylli i Hybrydy
gardło wcisnąć ręce aby znów
poczuć ciepło tamtej dłoni pod
której cieniem wszystko i nic
więcej a potem przysiąść pod
jakimiś drzwiami i słuchać
czasu który drwi by prędzej
odeszła chwila gdy ziarnko po
ziarnku wczorajszych głosów zapada
się w serce spojrzeć za siebie to
tracić dwa razy widzieć posągi
ludzi bez imienia i spotkać
Lotów by budować z soli
pomniki kształtom uwiędłe
marzenia ręce zbyt słabe chcą
jak kariatydy podtrzymać niebo
które w nas jest przecież za oknem
szumi moje dawne drzewo lecz
inne pieśni wiatr dzisiaj przyniesie
|
