Cegła - Literatura - Proza - Poezja
100 000 KSIĄŻEK NA WWW.TAJNEKOMPLETY.PL !!!
AKTUALNOŚCI MEDIA PODREALIZM CEGIELNIA WASZE & NASZE WYWIADY LINKI KSIĘGA GOŚCI REDAKCJA
 
 
WRÓĆ | WYDRUKUJ

Biuro Promocji Dobrych Książek

Wrocławskie Promocje Dobrych Książek

Osiemnasta edycja Wrocławskich Promocji Dobrych Książek

W dniach od 3 do 6 grudnia w zabytkowych wnętrzach Muzeum Architektury oraz w Galerii BWA odbędą się Wrocławskie Promocje Dobrych Książek. W tym roku będzie to już osiemnasta edycja tego wydarzenia.

Tradycyjnie, targi rozpoczną się od  rozstrzygnięcia Konkursu na Najlepszą Książkę Roku „Pióro Fredry”.  Jury nagrodzi najlepsze książki wydane w mijającym roku.

Tegoroczną nowością jest wprowadzenie tematu przewodniego „Dzieło w dziele, czyli książka dobrze ubrana”. Dlatego podczas WPDK odbędzie się wiele imprez towarzyszących. Jedną z nich będzie nietypowa wystawa na wrocławskim Rynku, prezentująca okładki, z których zostanie usunięta warstwa tekstowa (tytuł, autor, itd.). Pozwoli to wyeksponować  grafikę stanowiącą oprawę książki. Taka wystawa, dzięki oryginalnej formie, wpłynie nie tylko na promocję wydarzenia, ale będzie stanowiła impuls do dyskusji na temat projektowania okładek oraz łączenia grafiki z tekstem. Wprowadzenie hasła, z którym wiąże się konkurs oraz dodatkowe działania promocyjne zapewnią wystawcom ciekawe możliwości pokazania swoich publikacji.

Ważnym elementem towarzyszącym wydarzeniu jest  Salon Angelusa, w którym czytelnicy będą mieli wyjątkową okazję spotkania się z siedmioma finalistami Literackiej Nagrody Europy Środkowej ANGELUS. Ogłoszenie wyników oraz gala wręczenia nagrody odbędzie się 5 grudnia podczas WPDK.

W  Muzeum Architektury oraz w Galerii BWA można będzie spotkać się z wieloma autorami. Do Wrocławia przyjedzie Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, laureat Literackiej Nagrody NIKE , odbędzie także spotkanie z Olgą Tokarczuk, której nowa  powieść „Prowadź swój pług przez kości umarłych" ukaże się na początku grudnia. Z czytelnikami spotkają się prof. Janusz Degler, autor książki Witkacego portret wielokrotny oraz  Adam  Zamoyski, autor publikacji "Warszawa 1920". Podczas WPDK będzie specjalne miejsce poświęcone komiksom, a także osobny kącik dla dzieci.

W zeszłym roku w WPDK wzięło udział  blisko 80. wydawców. Z roku na rok wydarzenie rozrasta się, dlatego też organizatorzy spodziewają się w  większej liczby wystawców.

 

 

Inga Iwasiów, „Bambino”

 – pisarka, feministka, za powieść „Bambino” nominowana w tym roku do Nagrody NIKE i Nagrody ANGELUS.

 

Inga Iwasiów jest profesorem literatury na Uniwersytecie Szczecińskim, krytyczką, poetką i eseistką. Od 1999 pełni funkcję redaktor naczelnej Szczecińskiego Dwumiesięcznika Kulturalnego „Pogranicza”. Autorka poezji, tomu opowiadań oraz powieści Bambino.

Bambino daje nowy obraz PRL-u, w którym bohaterowie pozbawieni są wiedzy o przyszłości. Trafiają po wojnie do Szczecina jak rozbitkowie, wykorzenieni, pragnący jedynie wieść normalne życie, założyć rodziny i pracować. Narracja prowadzi ich aż do lat '80, kiedy dorasta następne pokolenie. Jest to ciąg małych historii, a nie wielkich pytań. Dzięki temu czytelnik może przyjrzeć się przedstawionemu „tu-i-teraz” i nabrać koniecznego dystansu dla oceniania czasów poprzednich. „Bambino” to w powieści mała knajpka, świątynia egalitaryzmu, ale i znak nadejścia nowych czasów.

Olga Tokarczuk, „Prowadź swój pług przez kości umarłych”

- premiera książki i spotkanie autorskie podczas Wrocławskich Promocji Dobrych Książek

 

 Akcja rozgrywa się w Kotlinie Kłodzkiej. Główną bohaterką jest Janina Duszejko - kiedyś inżynier mostów, dziś wiejska nauczycielka angielskiego, geografii i dozorczyni domów letniskowych. Jej pasją jest astrologia, a wielką miłością wszelkie zwierzęta. Gdy dzieje im się krzywda, Janina staje w ich obronie i upomina się o szacunek dla nich. Przestrzega przed bezmyślnym niszczeniem przyrody, donosi nawet na policję. Jak łatwo przewidzieć, nikt nie przejmuje się kobietą, która uważa, że świat jest odbiciem tego, co zapisane w gwiazdach, a w wolnych chwilach czyta Williama Blake`a, którego właśnie tłumaczy jej przyjaciel. Pewnego dnia Janina dowiaduje się o śmierci sąsiada kłusownika, potem o następnej ofierze. Seria mniej lub bardziej niewytłumaczalnych zgonów rośnie, a na śniegu nie ma innych śladów jak tylko zwierzęce... Janina próbuje zbadać sprawę własnymi metodami. Ma intrygującą teorię na temat motywu i sprawcy tych zbrodni, ale policja ignoruje ją, traktując jak nieszkodliwą dziwaczkę. Jednak Janina wie więcej niż wszyscy, bo potrafi czytać w gwiazdach, jak w otwartej księdze...

Olga Tokarczuk - jedna z najpopularniejszych i poczytniejszych polskich pisarek, laureatka wielu prestiżowych nagród, w tym nagrody Nike 2008 (za Biegunów). Ponad 170 tys. egzemplarzy jej książek sprzedanych przez Wydawnictwo Literackie, w tym ponad 74 tys. poprzedniej powieści Bieguni! Należy do jednych z najczęściej tłumaczonych polskich pisarzy. Prawa do tłumaczenia jej książek, których sprzedażą zajmuje się Wydawnictwo Literackie, zostały sprzedane już do ponad dwudziestu krajów.

Wystawa fotografii Zofii Nasierowskiej

- wystawa i spotkanie z Zofia Nasierowską i  Zofią Turowska

 „Fotografka Boska” – pisał Melchior Wańkowicz, „Annie Leibovitz Peerelu!” – pisze Newsweek. Bo przecież… każdy chciał mieć zdjęcie od Nasierowskiej. Kobiety, bo wyglądały romantyczniej niż w rzeczywistości, mężczyźni – bo  subtelniej. Z jej fotograficznych portretów promieniowała fascynująca siła piękności. W szalonych i twórczych latach sześćdziesiątych i w pełnych propagandy sukcesu latach siedemdziesiątych niezmienne było jedno – na dziesiątkach okładek „Filmu”, „Ekranu”, „Zwierciadła”, „Przekroju” oraz „Kobiety i Życia” zdjęcia twarzy znanych aktorek i aktorów, niemal zawsze opatrzone podpisem „Foto: Zofia Nasierowska”. Krytycy podkreślali, że Nasierowska jest zjawiskiem i instytucją, czarodziejką i  terapeutką, bo spełnia marzenia kobiet. Po trzydziestu pięciu latach pracy zawodowej, ze względu na chorobę oczu, przestaje robić zdjęcia. Nie poddaje się, jej silny charakter dyktuje wybór zupełnie odmiennego zajęcia: w domu zbudowanym nad mazurskim jeziorem otwiera pensjonat.

Poprosiliśmy Tadeusza Konwickiego o kilka słów na okładkę książki, bardzo się przyjaźnili z Nasierowską. Napisał: „Zofia Nasierowska - to czułe kobiece oko, to legenda polskiej fotografii portretowej, Zosia Nasierowska – to szczególne, słoneczne zjawisko w naszym zgrzebnym, peerelowskim życiu”.

Czytaj i oglądaj!

Powiodło jej się w życiu nadzwyczajnie: tylu zmianom potrafiła sprostać, tylu ciekawych ludzi udało jej się poznać, tak harmonijnie ułożyć wspólnotę małżeńską. Bo ważne z jakich krajobrazów i otoczenia człowiek przybywa, co człowieka urzeka.” O Zofii Nasierowskiej pisze Zofia Turowska, autorka bestselleru o Agnieszce Osieckiej. Książka ukaże się w połowie października 2009 roku i jest opowieścią o życiu, pracy zawodowej Zofii Nasierowskiej, a także czasach w których żyła, uczyła się i fotografowała. To pierwsza publikacja o Nasierowskiej.

FOTOBIOGRAFIA w formacie 165X235mm, objętość 432 strony, w twardej oprawie z wstążeczką. Zdjęcia, ponad 400!, nie były jeszcze nigdy publikowane, a pochodzą z ogromnego, zawierającego ponad 3 tysiące zdjęć archiwum bohaterki. Zreprodukowane również zostaną materiały archiwalne z miesięczników EKRAN, ZWIERCIADŁO, FILM, DOOKOŁA ŚWIATA, PRZEKRÓJ, KOBIETA I ŻYCIE – z lat 50-, 60-, 70-tych. Książkę napisała Zofia Turowska, dziennikarka, współautorka książek Kto tu wpuścił dziennikarzy (1985), Filmówka (1992), Zespół TOR (2000), w 2005 roku wydała książkę Gniazdo. Rodzina Onyszkiewiczów. Wydane w 2000 roku Agnieszki. Pejzaże z Agnieszką Osiecką okazały się bestsellerem.

 

Antologia „Projekt Mężczyzna”

- spotkanie  promocyjne w sobotę, 5 grudnia o godz.  16:15, witryna prawa BWA

Antologia opowiadań w wyborze Justyny Sobolewskiej i Agnieszki Wolny Hamkało. Autorzy tekstów: Grażyna Plebanek, Łukasz Orbitowski, Marta Podgórnik, Hanna Bakuła, Agnieszka Drotkiewicz, Janusz Anderman, Hanna Samson, Anna Janko, Jacek Bierut, Miłka Malzahn, Hubert-Klimko-Dobrzaniecki, Mariusz Szczygieł, Błażej Dzikowski, Piotr Siemion, Zyta Rudzka, Jerzy Pilch, Miron Białoszewski, Kornel Filipowicz, Tadeusz Różewicz, Natasza Goerke, Małgorzata Rejmer i Anna Bolecka.

Zadając autorom temat „mężczyzna” i szukając "męskich" opowiadań twórcy antologii liczyli nie na efekt satyryczny, ale literacki. Ciekawiło ich, jak autorzy opowiedzą swoje historie, jakich mężczyzn skonstruują. Liczyli na różnorodność, dlatego zostawione zostały opowiadania dawne z nowymi.  Wyłoniła się ciekawa mozaika portretów. Tytuł antologii "Projekt mężczyzna" nie ma kojarzyć się z obrazem mężczyzny idealnego, mężczyzny nowych czasów, wirtualnym tworem, który powinien zaistnieć. Ten "projekt" jest właśnie ucieczką przed "obrazem współczesnego mężczyzny", który byłby stereotypem. Książka ta to po prostu zbiór zajmujących historii, choć nie można zauważyć, ze przeważają w nich ciemne barwy. Jedyny dyskomfort jest taki, że czasem chciałoby się dłużej przebywać w świecie stworzonym przez autorów, ale opowiadanie jest gatunkiem szlachetnym, wymagającym dyscypliny i kondensacji, i nieuchronnie szybko się kończy.

Twórcy antologii pozostają w służbie, jak kuratorzy sztuki, którzy projektując tematyczną wystawę, uważnie dobierają artystów. Komponują rzecz unikatową, która jest czymś więcej niż sumą dodanych do siebie prac w różnych kontekstach zyskujących nowe znaczenia, czy w inny sposób otwierających się na interpretację. Zatem nic dziwnego, że zestawiają ze sobą  teksty pisarzy bardzo znanych, takich jak Kornel Filipowicz czy Tadeusz Różewicz i bardzo młodych, takich jak Błażej Dzikowski czy Małgorzata Rejmer, oraz wybierają czasem na pierwszy rzut oka nie pasujące do siebie nazwiska: Białoszewski i Bakuła? Pilch i Samson? Ryzykowne połączenia, ale kto nie ryzykuje ten zostanie obwołany zachowawczym nudziarzem.

 

 linki do recenzji:

 http://czytelnia.onet.pl/0,1574930,do_czytania.html

  http://miasta.gazeta.pl/wroclaw/1,90003,7117657,Chlopaki_tez_placza.html

 http://polskatimes.pl/gazetawroclawska/kultura/173744,rozewicz-i-bakula-o-meskich-sprawach,id,t.html

 http://gpunkt.pl/content/w_poszukiwaniu_wspolczesnego_mezczyzny_wywiad_z_agnieszka_wolny_hamkalo

 

Wiesław Łukaszewski, Tomasz Maruszewski i Dariusz Doliński, „Manipulacja”

- spotkanie autorskie

 

Czym jest manipulacja i co tak naprawdę można zrobić z drugim człowiekiem? Kto czuje się szczególnie uprawniony do manipulowania innymi? Czy istnieją jakieś środki zaradcze, które można zastosować w formie obrony przed manipulacją? W książce znaleźć można błyskotliwe odpowiedzi wybitnych psychologów na te oraz wiele innych pytań.

Zarówno cały cykl spotkań Bliżej Psychologii, jak i książka będąca ich owocem to odzwierciedlenie idei przewodniej, a mianowicie przybliżania dokonań naukowych laikom oraz odnajdywania praktycznych zastosowań dla wyników badań i eksperymentów naukowych. Psychologia nie jest czarną magią, współczesną alchemią czy wróżeniem z kart, nie jest też hermetycznie zamkniętą sferą, którą można wyizolować z codziennego życia. Być bliżej psychologii to żyć pełniej, mądrzej, lepiej. Chyba warto?
„Próby wpływania ludzi na siebie nawzajem są częścią porządku społecznego. Trudno sobie wyobrazić życie społeczne bez wzajemnych oddziaływań, bez zabiegów, których dokonują jedni ludzie, by ukierunkować zachowania innych. Bez tego nie byłoby socjalizacji, zarządzania, organizacji społecznych, a nawet życia towarzyskiego.” / Wiesław Łukaszewski (fragment ze Słowa wstępnego)

Seria Bliżej Psychologii jest literackim plonem cyklu spotkań, zapoczątkowanego przez wydawnictwo Smak Słowa w październiku 2008 roku. Jego głównym zadaniem jest przybliżanie rzetelnej, naukowej psychologii szerokiemu gronu odbiorców, czemu sprzyjać ma klubowa, sympatyczna, luźna, a jednocześnie pobudzająca intelektualnie atmosfera poniedziałkowych spotkań w Klubie Atelier. W ich trakcie wybitne polskie osobowości świata nauki mają szansę podyskutować ze sobą na gruncie bardziej nieformalnym niż na przykład konferencje naukowe lub sympozja, a zwykli śmiertelnicy mogą nie tylko ich słuchać, lecz także żywo uczestniczyć w tych rozmowach i mieć wpływ na ich rozwój i kierunek. Efektem każdego cyklu spotkań Bliżej Psychologii będą książki, w których znajdą się zarówno wszystkie wątki poruszane podczas dyskusji, jak i wiele dodatkowych informacji i esejów pisanych przez profesorów uczestniczących w spotkaniach poświęconych określonej problematyce. Owe książki to znakomite przewodniki po współczesnej psychologii naukowej, czyniące ją bardziej zrozumiałą dla zwykłych śmiertelników.

 


Książki o tematyce arabskiej, o kobietach w Egipcie

 – spotkanie z tłumaczką Izabelą Szybilską-Fiedorowicz

 

ZŁOTY RYDWAN, Salwa Bakr

Siedząc w celi kobiecego więzienia, Aziza postanawia stworzyć złoty rydwan, który poniesie ją do nieba, gdzie spełnią się wszystkie jej marzenia. Pragnie zabrać ze sobą niektóre ze współtowarzyszek niedoli. Analizując losy swoich koleżanek z więziennych cel, rozważa, która z nich zasługuje na darmową przejażdżkę do raju. Jej bezlitośnie szczere komentarze dotyczące przyjaciółek oraz ich rozmaitych przestępstw - morderstw, kradzieży, handlu narkotykami - składają się na tom współczesnych baśni z tysiąca i jednej nocy. Salwa Bakr przekazuje cyniczne i cierpkie spojrzenie na to, w jaki sposób kobiety o zupełnie różnym pochodzeniu - niektóre winne, inne niewinne - radzą sobie razem na jednym oddziale. Zarysowuje również obraz skomplikowanego życia najniższych warstw społecznych współczesnego Egiptu. Z opisów przestępstw popełnianych przez bohaterki wyłaniają się zarazem ich pragnienia i tęsknota za lepszym życiem oraz problemy związane z niemożnością realizacji tych marzeń w uczciwy sposób.

 

Książka piękna, ale wstrząsająca. Jest to właściwie zbiór historii o losach kobiet w Kairze. Wszystkie one zostały wtrącone do więzienia przez mężczyzn. Wszak w Kairze w sądach pracują tylko mężczyźni sędziowie, a o ławach przysięgłych nie było tam ani słowa, z czego wnoszę, że ich tam nie ma. Nie to jest jednak najistotniejsze. Otóż losy tych kobiet są zazwyczaj złe- wszystkie one mają ciężkie życie i tragicznie kończą. Tak, do tego przywykłyśmy, czytając wiele różnych książek. Ale dla mnie najgorsze jest zjawisko zadziwiające- kobieta nie rozumie drugiej kobiety. Starsze kobiety podtrzymują patriarchat, czując się w tym systemie swojsko. Nie piszę, że dobrze, tylko swojsko właśnie. To jest coś, co jest dla nich zrozumiałe, a więc bezpieczne? Przewidywalne są reakcje mężczyzn, najważniejszych istot w tym systemie, zatem te kobiety mogą przewidzieć, co je spotka. Czują się bezpiecznie. Można to w jakiś sposób zrozumieć, chociaż szokuje. Dodatkowym atutem książki jest jej styl- czyta się to jak gawędę, snutą o zmierzchu, nieśpiesznie. Niby czuć spokój i opanowanie opowiadającej, ale jednocześnie nie możemy się powstrzymać ot okrzyków zdziwienia. Bowiem w narracji jest ukryta ironia. Ta ironia jest taka podskórna, nie wprost, taka mimochodem. Na przykład, gdy narrator mówi na temat mężczyzny, głowy rodziny, pana i władca swojej kobiety, to w tym opisie jest taki smaczek, taka leciutka drwina, że czytelnik uśmiecha się z przekąsem. Cudo po prostu. Świetna książka, na długo pozostanie w głowie i w sercu. Polecam!

 


NAMIOT FATIMY, Miral at-Tahawi

Fatima, najmłodsza córka wodza plemienia, mieszka wraz ze swoimi siostrami w przeznaczonej dla kobiet części wioski. Jej życie naznaczone jest tęsknotą za nieobecnym ojcem, smutkiem matki, okrucieństwem brutalnej babki i pragnieniem wolności, której dziewczyna poszukuje na wszelkie możliwe sposoby. To właśnie tytułowy namiot tradycji, mitów i własnej wyobraźni więzi Fatimę.

Autorka w niezwykle poetycki, często symboliczny sposób pokazuje życie beduińskich kobiet. "The Washington Post" napisał o Tahawi: "pierwsza pisarka, która przedstawia życie egipskich Beduinów, wychodząc poza stereotypy, ilustruje przemianę beduińskich kobiet oraz ich pragnienie wolności". Książka ukazała się dotychczas w siedmiu językach.

 

Spotkanie autorskie z Moniką Szwają

- 05.12 o godz. 15.30 w Witrynie Prawej w BWA Awangarda

 

Monika Szwaja (ur. 1949) - polska pisarka i dziennikarka telewizyjna. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie w Poznaniu. Po studiach pracowała w telewizji, skąd została zwolniona w stanie wojennym. Przez następnych 8 lat pracowała jako nauczycielka języka polskiego i historii w małej miejscowości Podgórzyn położonej w Karkonoszach (na podstawie doświadczeń z tego okresu powstała powieść Jestem nudziarą). W 1989 roku wróciła do pracy w telewizji, w 2002 porzuciła ją na rzecz pisarstwa. Mieszka w Szczecinie, posiada własne wydawnictwo - SOL.

 

„Gosposia prawie do wszystkiego

Świat otwiera przed nami nieograniczone możliwości - do takiego wniosku dochodzi bohaterka książki i ma rację. Aby jednak z nich skorzystać, trzeba być otwartym na ten świat, nie bać się zmian ani wyzwań, nie zasklepiać w utartych zwyczajach i poglądach. Trzeba iść do ludzi, nie zastanawiając się, co nam to da i czy aby ktoś nie zrobi nam krzywdy. No risk, no fun! Czy prawie-doktorantka, literaturoznawczyni, może z własnej woli zostać gosposią pracującą "po domach"? I to nie w Ameryce, ale u nas, w Polsce? Czy można mieć radość z pracy? Czy można pokochać kogoś o pięćdziesiąt lat starszego od siebie? Albo o pięćdziesiąt lat młodszego? Czy trzeba tkwić w związku z osobą, która uczyniła nam krzywdę? Zakres naszej wolności jest szerszy niż czasami chcemy to przyznać. Książka ta nie powstałaby, gdyby nie kilkoro moich Czytelników, których spotkałam na trasie autorskiej lub w Internecie. Oni poszerzyli moją wiedzę i podarowali mi wiele radości. Chciałabym te wartości przekazać dalej.

 


 „Dziewice, do boju!”

Ostatnio zyskał sobie ogromną popularność na świecie, a więc i u nas, pogląd, że należy za wszelką cenę dążyć do zrealizowania SIEBIE, cokolwiek to miałoby oznaczać. Zbytnie zaufanie modzie w tym zakresie może nas jednak wyprowadzić na manowce. Realizując SIEBIE, zapominamy, że nie sami jesteśmy na świecie, a nawet (o zgrozo), być może nie jesteśmy na nim najważniejsi. Monika Szwaja w swoich książkach proponuje nieco inne podejście do rzeczywistości. Jej bohaterki, nie zapominając o podstawowej dawce zdrowego egoizmu, są zwrócone na zewnątrz. „Mało Używane Dziewice”, które założyły Klub z zamiarem czynienia rzeczy pożytecznych to kobiety inteligentne, sympatyczne i – choć po przejściach – wciąż pozytywnie nastawione do życia. Dostrzegają w ten sposób nie tylko innych ludzi, ale i świat dookoła. A ten bywa fascynujący... autorka, doświadczona reporterka wie o tym od lat. I umie to opisać.

 

 „Klub mało używanych dziewic”

To – wbrew prowokującej nazwie – coś niemal tak niewinnego jak drużyna harcerska. Matkami założycielkami są cztery interesujące kobiety, których celem nie jest złapanie wreszcie chłopa (nie da się ukryć, lata lecą), lecz – w pewnym sensie – poprawianie rzeczywistości. Mają w sobie coś z dzielnych pozytywistek, choć broń Boże, nie są w typie Siłaczek padających na posterunku. Skuteczność – oto ich dewiza. Inteligencja i wdzięk pomagają im osiągać cele...

 

„Zatoka trujących jabłuszek”

Zatoka Trujących Jabłuszek - istnieje naprawdę, w przeciwieństwie do Klubu Mało Używanych Dziewic, który ożył tylko na kartach książek Moniki Szwai. Jego "matki założycielki" zdobyły sobie wszakże taką sympatię Czytelników, jakby były najprawdziwsze w świecie. Czy to znaczy, że takie "dziewice" drzemią w wielu z nas? Że - podobnie jak one - wiemy, co w życiu jest najważniejsze i że niekoniecznie jest to zrobienie kariery za wszelką cenę? Że umiemy, a przynajmniej próbujemy dostrzegać piękno w świecie - takim, jaki jest? Że ciągnie nas do drugiego człowieka? Że staramy się po prostu być szczęśliwymi ludźmi?...

 

 

 
  STRONY PARTNERSKIE I POLECANE PRZEZ MAGAZYN CEGŁA  
   
  Portal turystyczny Noclegi-Online Wrocław  Kalambur