Żeby tak świat z posad ruszyć,
Marnego człowieka w króla zamienić.
By chwalonym poczuł się ten,
Co chwały nigdy nie zazna.
Żeby tak gwiazd ład naruszyć,
Ubogiego człowieka z marności wyciągnąć.
By ważnym poczuł się ten,
Co ważny nigdy nie jest.
Żeby tak Bogu raz dorównać,
Potępionego człowieka w łaskę oblec.
By godnym poczuł się ten,
Co godzien nigdy nie jest.
Żeby tak firmamentem nieba zachwiać,
Zepsutego człowieka w mędrca przemienić.
By jasność go otoczyła, tego
Co jasności nigdy nie dostąpi.
"
Stan samotnosci"
"Prośba"
Zimnym pierzem otulona,
Na śnieżnej pośćeli ułożona.
Z sinych ust już żadne słowo
Nie zostanie wyszeptane.
Błękit tych oczu,
Co łez może wylało,
Zamarzło razem z secrem.
Na kamiennym łożu
Pod kotarą z gwiazd
Leży zaklęta jak głaz.
Oddechu z wątłej piersi
Już nikt nie poczuje.
Za kołysankę teraz
Będą nocne dzwony słóżyły.
Więc Ty
Piękny aniele, co pieczęcią jesteś
Czuwaj nad nią.
Nad snem, co ją zmożył,
Gdy z ramion cudzych upadła.
autor: Black Angel
W tej ciszy co teraz gra
Samotnosc za towarzysza mam.
Zal, co gardlo sciska,
Lzy, co Tobie je dam.
To jedyna moja wlasnosc.
A tak serca Twego mi brak.
Tych ust, co tak pragne.
I dloni Twych.
I szeptu i usmiechu...
Lecz nie dla mnie one sa
Te dni, co szczesciem blyszcza,
Bo Ty jestes w nich.
Mnie puste luzko
I zimna noc.
Samotnej gwiazdy blask
To jedyna radosc mego dnia.
Co wiatrem smagany
Wciaz dalej mnie pcha.
Przed siebie mi isc.
Samej i wciaz dalej niz Ty.
Tak slabne
I sil mi brak.
Ty byl bys wszystkim dla mnie,
Gdybys tylko chcial.
Az czasem siebie mi zal.
Zamiast ramion Twych
Do poduszki tule twarz.
Oczy co sloncem mi sa
W inna strone patrza.
To tamtej do stup rzucisz swiat
I jej serce swe dasz.
A dla mnie masz tylko ból.
Ten co wypelnia mi czas.
Ja dla Ciebie mam tylko lzy
Schowane na serca dnie.
