niekiedy mnie zamroczy tak
że wszystko zmusza do lobotomii
odrywam się wtedy od świata
jak zaparzony plaster od skóry
kiedy dochodzi powietrze
wychodzę na ląd
to moja ewolucja
stężałe grudki przemyśleń
wędrują po mnie
niczym rak po ciele
cierpię na hiperwitaminozę
emocji
podobno od tego się nie umiera |
