obskurny blok rysował się na horyzoncie miasta
oparty o niemalowane krawężniki ulic
przy których stare skrzypiały kamienice
domy fabryki sklepy
ogrodzone podwórka strzegły swojej przestrzeni
podobnie jak rozwrzeszczani właściciele
zaczepiający każdego przechodnia
który stanął w promieniu kilku metrów
znudzeni chłopcy zadrośni o chwile
wyganiający kolegów z drewnianego bloku
przy którym nie było nawet podwórka
nie mówiąc już o dziewczętach
zabawki splątane z piaskiem przy drążkach
od sznurnów na mokrą bieliznę
w którą dyskretnie wycierały się piłki
kąpane w kałuży i buty
kolorystycznie podobne do żwiru
wyrównującego teren na placu zabaw
na który spoglądały wiszące oczy
ze starego niemalowanego trzapaka
widok ten uprzyjemniał beztroskie igraszki
swawolnych serc rozkołyanych
na tle cieniowanych obłoków
otaczających oczy wypatrujące intruza
łamiącego nieletni azyl i tak
mijały tarcze zagubionego zegara
bujane w czasoprzestrzeni pomiędzy
chmurami a słońcem pozwalającym
na spisywanie nieplanowanych opowieści
o grzybobraniu wycieczkach życiu
kontempalacji trójwymiarowej przestrzeni |
