Emilia Szumiło

podziękowanie za życie

ogarniał mnie zmrok poranka
ciężkie powietrze stawiało trzeszczące kroki
zbrukana ziemią kula
uderzyła w nieme plecy

pobliska ściana otarła się o gzyms
z którego obsypał się popiół
i tylko jeden blask słońca schowany głęboko w słowo
zsunął kaptur z źrenicy

połamane schody szły drewnianymi nogami 
pokonując rozwichrzone szczebelki
odbijające się w lustrze wody

a życie dźwięczące pokazało odbicie malca
3 razy

gdybyś nie Ty
zginęłoby w górach morskie oko
latawiec zakończyłby lot na wyciągnięcie ćwiartki sznurka

dlatego dziękuję Ci za to że byłeś
fotografem nieprzemijających chwil
by życie toczyło się dalej na kliszach udanych zdjęć

po prostu: dziękuję Ci