troski ciężkie porozwieszam przez Golgotę
klęknę mocno by krew poczuć na kolanach
z łez wstydliwych tajemnicę różańcową splotę
wypchnę z głowy wszystkie skargi i błagania
ból kamieni z licheńskiego lasu
wplotę cierniem włosom rubinowym
plecak zwiążę powrotem do czasów
gdy ufnością zakreślałam drogę
i zapachnę ci jaśminem kiedy wrócę
nadziejami słów poznamy dalszy sens
żadne piekło nam już ciszy nie zakłóci
pogmatwanie spłynie po mnie
aż do stóp |
