zaledwie wiatrem obłaskawiane
że rękę tylko wyciągnąć i zerwać
słodkie kuszące wyczekiwane
i nic że się przyśnią robaki
że słodycz w cierpkość się zmienia
bo ponoć warto dla chwili
przełknąć i wyrzut sumienia
nic nie zatrzyma imienia
co na śnieg puszysty nałożę
płatek nie w krople się zmienia
a w lepkobłotną kałużę
nim las otrząśnie się z liści
stoję jak wczoraj niczyja
w przeddzień twojego świata
jedna sekunda zabija |
