przenosił wiatr w bukłakach. na pytanie:
"czemu zostawia na drzewach wieszaki"
- odchodził. reglamentował prozę, podsuwał dramaty.
rozdzielał chleb na ćwiartki. przed czwartą nad ranem
otwierał gołębniki i uwalniał frazy.
ze źrenic czerpał siłę, żeby w mgnieniu oka
zgnieść papier, a po chwili przerastać popiołem.
wdychamy go najczulej, aż do pierwszej iskry.
|
