Mijał trzeci dzień radykalnej myśli Wojciecha Kuleczki.
Gotował właśnie wodę w garnku wszak nie posiadał czajnika.
Zasypał filiżankę kawą i czekał bawiąc się dymem z papierosa, który jak pajęczyna wplatał się we włosy.
Zwykle o tej porze przemierzał fale niedzielnych audycji radiowych, lecz nie dziś.
Tego dnia wolał zalegać w ciszy by dopracowywać szczegóły.
W marzeniach dopiął swego już wiele razy, teraz, oczekując na kawę, robił to po raz kolejny. Przewidująca myśl Kuleczki biegła po okręgu z kondycją maratończyka trenującego na bieżni.
Plan się krystalizował...
W tym samym czasie młody Emille Bardotte starzał się przed telewizorem.
Na wygodnej kanapie leżał pilot w garści zaś w kuchni automat do kawy odmierzał czas.
Jeżeli Emille miał coś do zrobienia to na pewno odłoży to do jutra.
Dziś jak zawsze będzie grał w play-station, może nawet wyskoczy na piwo do Cafe de France.
Raczej na pewno zamówi pizze.
Wojciech Kuleczko marnował się na 3 etatu w jednym z francuskich supermarketów nieopodal Poznania.
Gdyby nie matka już dawno by się stąd wyniósł.
Ręka współczucia trzymała go mocno więc gotował wodę w garnku, siedział na krześle i patrzył jak teoria z głowy przechodzi w praktykę dłoni.
Kiedy więc Wojciech Kuleczko wyrabiał swoje 3 etatu, młody Emille spokojnie oddalał się przed ekranem telewizora, rzadko wychodził z domu, w którym bulgotał automat do kawy.
Żył jak wakacyjna widokówka wysłana na koszt odbiorcy.
A skoro mógł być taką widokówką na kanapie, to nic tylko nią był - siedział i patrzył jak przechodzą modelki na 96 kanale.
I pewnie ta gra toczyłaby się dalej gdyby Wojciech Kuleczko - pracownik supermarketu - nie pomyślał radykalnie:
Między swetrami na górnej półce leży cichutko pudełko.
Ludzie kręcą się w kółko, dotykają i chcą mieć.
Ktoś zamyka oczy i liczy sekundy
Wszystko zamarza
Socjalistyczna bomba pluje liberalnymi odłamkami.
Emille Bardotte nie miał najmniejszych szans...
Fink
X. 2003
|
