wrzesień się lepił jak palce angielskich osadników
do garncarek. jego przypadkowe usta ocierały się
cierpko. z każdym oddechem wciągała obcy zapach
wrzosowisk. nie chciała patrzeć w beznamiętne źrenice.
dalej już wszystko tłukło się na kole. chciała wydłubać
wszystkie pestki z donic, wydrapać korzenie, wygryźć
białe kwiaty. ściąć mleko nabrzmiałe do bólu sutków,
gdy w cieniu zielonych listków dojrzewały cytryny.
|
