w takim tłumie gubisz nogi rytmem samby.
wszystkie tropy są ciemne jak czekoladki
w rozkręconym złotku z napisem: zjedz mnie!
tylko szkoła gentelmentów zabrania
łapczywych spojrzeń, ocierania się o pawie oczka
w pióropuszach. dobrze mówić, kiedy trzymam
się za ręce. głowa w eskapadzie sztucznych ogni
goni za chłodnym wiatrem, tli się jak żar cygara
kupionego przy praça floriano, paruje
jak tutejsza kawa na ulicznych straganach.
ponosi na falach rozprzężonych bioder
seniority. nie potrafię doliczyć do czterech
kroków w tył. wszystkich słomek, parasolek,
słów sypiących się obficie jak brokat na dekolty.
noc zawija się w trąbki i gwiżdże. na karnawał.
|
