Niegdyś tuż przed wiekami,
Bóg powiedział,
Nie pozostawie was samych,
Chodźcie za mną
I nauczajcie narody wszelakie,
Jesteście wybrani,
Więc płyńcie zatem,
O Boże popłyniemy z Tobą przez serc morze,
Aby dusze wyławiać
I ukojenie w bólu naszym siostrom i braciom dawać,
Oni wraz z nami na barce się podzieją,
Gdzież miłością ludzie się dzielą,
Nie przeszkodzi nam sztom ni burza,
Choć fala nieczysta barkę wzrusza,
To nas nie powstrzyma,
Czuwają nad nami anielskie skrzydła,
O Boże popłyniemy z Tobą przez serc morze,
Aby dusze wyławiać
I ukojenie w bólu naszym siostrom i braciom dawać,
Oni wraz z nami na barce się podzieją,
Gdzież miłością ludzie się dzielą,
Ty widzisz jasność w nas,
O Boże błogosław nam,
Abyśmy w tym rejsie się nie zagubili
I by grzesznicy modlitwe pokorną zmówili,
O Boże popłyniemy z Tobą przez serc morze,
Aby dusze wyławiać
I ukojenie w bólu naszym siostrom i braciom dawać,
Oni wraz z nami na barce się podzieją,
Gdzież miłością ludzie się dzielą,
O Boże za Tobą podąrzamy,
W sieci niebiańskie serca zławiamy,
Ciebie one wysławiają
I radośnie śpiewają,
O Boże popłyniemy z Tobą przez serc morze,
Aby dusze wyławiać
I ukojenie w bólu naszym siostrom i braciom dawać,
Oni wraz z nami na barce się podzieją,
Gdzież miłością ludzie się dzielą,
Jesteśmy Dobrej Nowiny głosicielami,
Bóg jest codziennie z nami,
On miłuje z nas każdego,
Potrzebuje takżesz serca Twego,
By i ono z nim bywało
I tak z nami przyśpiewywało,
O Boże popłyniemy z Tobą przez serc morze,
Aby dusze wyławiać
I ukojenie w bólu naszym siostrom i braciom dawać,,
Oni wraz z nami na barce się podzieją,
Gdzież miłością ludzie się dzielą,
Wędrówki nastał kres,
Składamy Ci o Boże cześć,
Barkę na brzegu pozostawiamy,
A od ranka połów nowy rozpoczynamy,
O Boże popłyniemy z Tobą przez serc morze,
Aby dusze wyławiać
I ukojenie w bólu naszym siostrom i braciom dawać,
Oni wraz z nami na barce się podzieją,
Gdzież miłością ludzie się dzielą. |
