wnuczka
Babciu odeszłaś i juz nie powrócisz
babcia
Wnusiu czemu się smucisz?
Dostałam od świata, co dostać miałam,
Wiesz przecież, że na śmierć czekałam,
Wszak każdy człowiek w ziemi będzie pogrzebany,
Taki los nam wszystkim jest dany,
Po mnie pozostała tylko urna z prochami,
Lecz silniejsza jest teraz więź między nami
narrator
Babcia pragnęła swoją wnuczkę pocieszyć,
By znów zyciem mogła się cieszyć,
By znów uśmiech zagościł na jej stroskanej twarzy,
By dążyła do tego, o czym marzy,
babcia
Wnusiu nie żyj wciąż przeszłymi wydarzeniami,
Zajmij się swoimi najskrytszymi marzeniami,
Pamietaj przed Tobą daleka, nieznana droga
wnuczka
Ogarnia mnie wielka trwoga,
Nie wiem ,którą ścieżką podążyć,
By za światem nadążyć,
babcia
Podążaj szlakami dobrze Ci znanymi,
Byś nie spotkała się z ludźmi podłymi,
Wiedz,że kiedyś i ty zamieszkasz po tamtej stronie,
A teraz złóż swoje dłonie,
Odmów modlitwę za moją skruszoną dusze,
Żegnaj ja juz iść muszę,
narrator
Babcia odeszła i już nie powróci,
A wnuczka wciąż się smuci,
Uprosiła ,więc Mszę Świetą w kościele,
W intencji baci w przyszłą niedzielę.
|
