mowa słów

Herbert

 jego nazwisko pachnie twardością najeźdźców

I gocką szorstkością namiotów

stawianych przez ich milczące kobiety

A pisał tak jakby sam bóg

Objawił mu się którejś rezurekcji

Niedościgniony

choćbyś ambitnie smakował słowa jak egzotyczne owoce

mandarynki albo pomarańcze

śródziemnomorze wjechało na stół

 jak kolejna reklama soku kartonikowego

 

posmakuj mnie prosi słowo

usłysz echo cembrowin ze spłowiałego kamienia

pogryź w ustach kędyś zachodzące słońca

smakują jak krew

zetrzyj ze spierzchniętych warg pył wijących się

nigdy prosto dróg

powieś na ścianie martwą naturę z wędzidłem

przyklej

krzyżyki plastrów na opuchliznę kolan

stań na wschodzie

słońce smagnie cię po raz pierwszy

wypluj

nie twoje słowa

z pewnością którą daje tylko młodość

powiedz

mogę wszystko