biegnącą niekończącymi się

                           wstążkami pól

bliżej mi było do stracha łapiącego

rozkrzyżowanymi ramionami wróble

niż do

czarnych bizantyjskich aniołów

czy to co widzę jest że?

czy złudzeniem

wyklutym z marzeń błękitnobłocznych

                          tak lekkich

żeś mnie nie poprowadził mistrzu

przez tajemne katedry olśnień

tylko pozostawił w

                              zaroślach pokrzyw

zdziwioną

swą bezskrzydłą formą