I.
Z nogą za oknem będę mogła się przyznać:
jestem skończona.
Na nic zda się twoje zdziwienie.
Nadnaturalna zdolność
krzywienia ust.
Na razie jednak wchodzimy w siebie
jak w masło.
Bezboleśnie i codziennie.
Kochanie
podaj sól
II.
Tylko cię nabieram. Garściami.
I trochę się drażnię. Jak z gorączką.
Od wczoraj nieustannie zwiastujesz
chorobotwórcze zakończenie wiosny
a ja niespokojnie liczę na palcach
zaimki. Coś. Gdzieś. Mój. Twój. Nasz?
Typowo dla tej pory kwietnia kończę
na ulubionym.
Nigdy.
24.04.2007r |
