odnośnie ostatniego haiku Waldka Talara

 

II

 

kosmonauci jak papież kiedy z samolotu:

najpierw składają się jak do pompek a potem

nowoodkrytej powierzchni oddech przynoszą.

sztucznie - in vitro, przez kaski dmuchają w ponton

 

krągłości. zmoczone mrówki na Araracie,

skafandry są ciekawe: kiedy pozrzucacie

ich skwar w przekonaniu, iż nie sposób inaczej

natchnąć, planeta to rodzaj żeński, tymczasem

 

brakuje tchu. tlen z butli garbieje na plecach

Noe pogania wielbłądy, ziemia, choć lepka

od błota - jest ziemią. kosmos sam nie wydepta

drogi do domu, gdziekolwiek jest, bez człowieka

 

to i powietrze bez sensu. nie ma kto pomóc

astralnym organizmom zapładniać tych lądów

najmniej miłości przebywa w płucach - wiadomo:

nie wyjdzie gdy zamiast sercem, kochasz przeponą.