to wiersz na który wystarczy popatrzeć z daleka
żeby schwycić istotę poezji
i rozwikłać jej członki nad jakimś (o ile to możliwe
z daleka) ogniskiem
nóżki rączki i duszka tylko rozmiarem owadzie
bardzo przypominają w kształcie kobietę
lub mężczyznę unoszące się ich paprochy
na gorącym powietrzu (o ile jest sens z daleka)
to wiersz na który wystarczy popatrzeć żeby być
w nim zapisanym jako podpalacz rozniecacz
grzejący się lub piroman bo tak naprawdę
ktoś (nawet z daleka) musi pilnować ognia |
