Mówienie nas tłumaczy z ciszy pozostałych,
śmiech przechodzi w kaszel , świt wyje
w gardle, sam siebie połyka,
języku, mkniesz! Dokąd? Mam mówić?
To, co z nas wypełza, nie wróci. Martwe
nie zakwita.
Przeczytaj płomień, który nie gaśnie,
łzę płynącą z mego oka prosto w twoje.
|
