Drzewa wyrośnięte, jednak nie w tym sęk.
Rozhuśtane głowy o drewnianych oczach
i splątanych brwiach. Jakby przenikanie.
Taki widok odstrasza bohaterów. Tu ziemia
musi udeptać się sama i nie ma co pytać,
czy to noc wymyśliła ciemność.
Łatwiej skupiać się na drzwiach bez domu,
świetle bez zmrużenia oczu.
|
