Jej brzuch p±czkuje jak ciasto,
wydyma się niebo. Wystawia na pokaz,
ale nie możesz sięgn±ć.
Jej piersi hu¶taj± się niczym kłódka
na rozgrzanej furtce
a ich odcień powoli ginie,
wylewaj±c się mlekiem na nag± ¶cianę.
Cały ten ból wykuty w kamieniu
pęka jak szew na łatce brodawki.
|
