Oto mamy przed sobą debiut książkowy Marcina Wojnarowskiego. Debiut zaskakujący płynnym językiem, akcją i pewnie budowanymi zdaniami. Autor pokazuje nam otwarty, szeroki świat widziany oczyma młodego polskiego imigranta w Irlandii, o której przy okazji możemy się sporo dowiedzieć. Jest to świat pełen drzwi i miejsc, z drugiej strony Wojnarowski pokazuje nam obraz hermetyczny, człowieka przebywającego w zamknięciu i dręczonego natręctwami. Mocny, męski głos narracyjny momentami razi dużą wulgarnością i nastawieniem, które w każdej chwili ukierunkowuje bohatera w zdobycie nowej "zabawki" do seksu analnego. Bardzo dużo tu seksu, spraw nazywanych po imieniu, ale to właśnie oddaje środowisko, w jakim dzieje się akcja i dodaje bohaterom szczerości, a narratorowi dokładności. Ciekawe i bogate opisy przeniosły mnie w miejsce akcji, w którym poczułem się dobrze, chociaż dużo w nim obalonego mitu "amerykańskiego", czy w tym przypadku "wyspiarskiego" snu, używek i pornografii próbującej wejść w każdą sferę życia, jest to zresztą punkt widzenia bardzo stereotypowo męski, ale i seksualności kobiecej jest tu dużo, nie sposób wszak tego rozgraniczyć, daje nam to miłosne (a właściwie seksualne) rozterki młodych ludzi na emigracji, nie myślących poważnie o życiu, a jedynie o jak najdalszym odroczeniu o decydowaniu o nim. Poza historią młodych ludzi i cielesnością jest tu jednak coś jeszcze. Jest literatura będąca pasją człowieka, po którym się tego nie spodziewamy (bardzo typowym ciągle pozostaje myślenie, że jeśli ktoś interesuje się literaturą, jest studentem ślęczącym w okularach nad książkami albo "grzeczną dziewczynką", chociaż zazwyczaj bywa dokładnie odwrotnie), mamy młodych ludzi pokazanych w ujęciu radzenia sobie (lub nie) z życiem na własny rachunek, zagubionych, szukających (lub nie) swojego miejsca w społeczeństwie i środowisku, mamy świat pieniądza silniejszego od przyjaźni, narkotyków, wielkie szczęście i trochę tragedii, cielesność, która gdzieś głębiej, sprowadza się jednak przede wszystkim do znalezienia wśród "zabawek" kobiety, która "mogłaby rodzić mi dzieci", dopiero, kiedy na jaw wychodzi to dążenie do poszukiwania czegoś więcej, przestaje przeszkadzać sprowadzanie kobiet i wszystkiego wokół do roli przydatnych przedmiotów, ta sytuacja odraża, ale i podchodzi bardzo blisko pod pewne prawdy relacji damsko męskich. Jedyna wątpliwość, jaka mi się nasuwa, to ta, czy chwilami bardzo rażące wszechobecne pochwy i chuje, mnóstwo seksu, ale i prawdy, przede wszytkim tej, która wciąż przebija się jeszcze przez mur zacofania w naszym kraju, nie będzie zbyt wulgarna dla większości czytelników. Na koniec warto zwrócić uwagę, że nie jest tu ważna całość, znacznie bardziej konkretne sceny i relacje międzyludzkie, nieraz podane rozbrajająco szczerze, ale i często z humorem. Warto przeczytać. |
