Magazyn Materiałów Literackich Cegła powstał w 2001 roku w Jeleniej Górze w murach tamtejszego Kolegium Karkonoskiego.

Tam powstawały pierwsze numery magazynu, dostępne do dziś w postaci PDF na witrynie.

Młodzi autorzy z okolic Jeleniej Góry publikowali swoje pierwsze teksty pod okiem Karola Maliszewskiego, który do dziś wykłada literaturę współczesną.

Numery ukazywały się w nakładach 100-200 egzemplarzy w technice kserograficznej.

    

 

Od samego początku, aż po dzień dzisiejszy spoiwem magazynu jest postać mistycznego twórcy, kata i ofiary sztuki Podrealizmu - Brunona Lef Lewina, który stał się ikonicznym symbolem art-zinu.

 

 

Wkrótce  jeleniogórskie środowisko studenckie, związane z magazynem rozjechało się po kraju, kontynuując studia. Magazyn obudził się we Wrocławiu za sprawą Karola Pęcherza, który do dziś kieruje działaniami magazynu.

Lata 2003-2005 to świetne czasy prawdziwego undergroundu, redakcja magazynu zakotwiczyła się w mieszkaniu w kamienicy przy ulicy Trzebnickiej, gdzie odbywały się legendarne spotkania na piecu kaflowym. Trzebnicką odwiedzali młodzi artyści, literaci, życie tętniło studenckim klimatem. Na kaflowym piecu zasiadali tacy autorzy jak Edward Pasewicz, Marta Podgórnik, Karol Maliszewski, Andrzej Sosnowski, Mariusz Grzebalski, Maciej Malicki, odbywały się wernisaże, liczne muzyczne jamm session i zawsze  do białego rana.

Prężnie rozwijała się witryna internetowa, której statystyki sięgały ponad 6000 wejść unikalnych użytkowników.

 

 

 

 

 

Kolejnym przełomowym momentem dla rozwoju magazynu było formalne zrzeszenie się ponad 20 artystów, akademików, a także ludzi związanych z sektorem NGO jako Stowarzyszenie Na Rzecz Wspierania Młodych Artystów Grawiton.

Organizacja stała się jednocześnie formalnym wydawcą MML – Cegła, dzięki czemu można było pozyskać pierwsze fundusze na cele wydawnicze. W roku 2007 przy wsparciu finansowym Wydziału Kultury gminy Wrocław udało się wydać 4 numery magazynu (nr 7 – pocztowy, nr 8 – Cegła w parku, nr 9 – fryzjerski i nr 10 industrialny) w sporych nakładach po 1000 egzemplarzy każdego z numerów. Każdy numer miał mieć charakterystyczną, osobliwą szatę graficzną oraz formułę, np. 7 nr pocztowy, ukazał się jako koperta na listy, która stanowiła okładkę pisma, w kopercie zaś spakowane było 36 kartek, które odpowiednio po rozłożeniu w kwadrat (8 kartek x 4 kartki) stanowiły grafikę Marty Lech i ciąg zdania autorstwa Brunona Lef Lewina o sztuce Podrealizmu.

 

 

 

Każdy kolejny numer stanowił swoisty gadżet, a pismo ewoluowało w formule. Od 10 numeru współpracę z magazynem nawiązał Antek Wajda, który w późniejszych wydaniach publikował swoje komiksy. Warto dodać, że każdy egzemplarz industrialnego 10 nr był ręcznie plamiony mieszanką towotu i oleju silnikowego.

W roku 2008 Cegła finansowana jest przez gminę Wrocław, Urząd Marszałkowski i Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Z magazynem współpracują Karol Maliszewski, Jacek Bierut, Andrzej Sosnowski, Tadeusz Pióro, wspomniany Antek Wajda, zaś za skład odpowiada znakomita Karolina Wiśniewska.

11 nr magazynu zatytułowany free jest już prawdziwym arcydziełem manufaktury. Marta Lech wykonała 1000 ręcznie robionych okładek w technice linorytu, dzięki czemu każda okładka jest inna, osobna, unikalna. Pismo zaś praktycznie nie posiada formatu, gdyż każda z kartek ma inne wymiary, rozwija się z harmonijki, wystaje, odstaje, odpada.

Na skrzynkę mailową w odpowiedzi na każdy numer przychodzi po 300 stron tekstów z prośbą o publikację.

 

    

 

Umschlag von: Nummer 10, 11, 12, 13, 14, 15

 

12 numer surrealistyczny ukazuje się jako zgrabny, zwarty druk z kolorową okładką i zdjęciami-wycinankami w środku. Jest to najgrubsza jak dotąd Cegła zawierająca się na ponad 170 stronach. Dodatkowo do numeru zrealizowany został audiobook z recytacjami wierszy i tekstów prozatorskich autorów opublikowanych w 12 numerze. Recytację wykonali absolwenci wrocławskiej PWST oraz Filip Surowiak znany jako DJ muzyki klubowej.

W 12 numerze opublikowany został artykuł „Sen poety”, w którym opublikowane zostały krótkie relacje senne najwybitniejszych autorów współczesnej literatury.

 

 

Pod koniec października 2008 r. ukazał się 13 numer magazynu – zagubienie. Powstał w formie 13 plakatów z tekstami o zagubieniu 13 autorów. Plakaty opatrzone są obrazkami Antka Wajdy, całość zaś pomyślana jest w taki sposób, że z faktury mapy, która stanowi background plakatów, z głównych ulic powstaje napis "zagubienie".

Dynamicznie rozwija się dział recenzji na witrynie magazynu www.magazyn-cegla.net, swoje teksty krytyczne publikują Łukasz Plata, Karol Pęcherz, Robert Rybicki. Magazyn zaś współpracuje z kilkunastoma wydawnictwami.

Witryna stanowi również jedną z ciekawszych i bogatszych platform multimedialnych związanych ze środowiskiem literackim, a to za sprawą kilkudziesięciu materiałów wideo i audio z udziałem Andrzeja Sosnowskiego, Eugeniusza Tkaaczyszyna – Dyckiego, Edwarda Pasewicza, czy Karola Maliszewskiego.

 

Pod koniec 2008 roku ukazuje się chyba jak dotąd najlepsze wydanie Cegły - nr 14 mikro w postaci pudełka od papierosów z małą książeczką w środku, z krótkimi formami poetyckimi.

 

W roku 2009 ukazują się: nuer 15 - spisek w postaci teczki IPN z dokumentami oraz 16 nr Roulotte (www.roulotte.pl), który jest pierwszym wydaniem internetowym. Jest to portal poświćony biografii i twórczości Raymonda Roussela, na którym ogłaszane są rozmaite konkursy i gry literackie dla czytelników magazynu.

 

W roku 2010 redakcja planuje wydać numer 1200 brutto.

 

            Redakcja oprócz działań stricte wydawniczych organizuje spotkania promocyjne Szerokość Poetycka Zero w Jazz Klubie Rura, często prowokując sytuacje koncertowo-literackie, a także projekty konkursowe The Battle of Seven Words czyli pojedynki literackie na siedem słów w Art Cafe Kalambur, oraz muzyczno-literacki projekt edukacyjny Oceany.

 

 

 Szerokość Poetycka Zero