Almanach Wrocławskiego Forum Młodych Twórców „Ziemie uzyskane” jest przykładem rzadko podejmowanych prób integracji środowiskowych, integracji opartej na rozmowie, dialogu przy małym udziale „osób trzecich”. Koordynatorem projektu był Jacek Ingot, opiekę merytoryczną zagwarantowali Karol Maliszewski i Edward Pasewicz. Efektem kilkunastu spotkań młodej grupy osób, którą łączyła pasja pisania stała się książeczka, w skład której wchodzi kilkanaście prezentacji poetyckich i prozatorskich.
Są one na bardzo różnym poziomie, niektóre propozycje wyglądają już na zupełnie udane inne pokazują jeszcze nie do końca obrobiony potencjał. Wartość samej antologii leży jednak zupełnie gdzie indziej. Tą wartością jest wymierny efekt wspólnej pracy. Mam nadzieję, że jest to jeden z pierwszych kroków do nowego, środowiskowego pola działań – pola literackiego. To od tych młodych ludzi i od ich zaangażowania, aktywności będzie w dużej mierze zależeć wizerunek środowiska literackiego, które we Wrocławiu staje się coraz mocniejsze.
Wrocławski numer Rity Baum, w którym prezentowana jest grupa 12 autorów związanych z miastem, to zgoła inne osoby wiekiem, doświadczeniem niż te prezentowane w antologii. Tylko Julia Szychowiak i Konrad Góra pojawiają się w obu propozycjach.
Oznacza to, iż powstaje wielowarstwowe środowisko, które myśli o literaturze w bardzo wielokierunkowy sposób. „Ziemie uzyskane” to zbiór poetyk i stylów prozatorskich, które można połączyć w małe mgliste podgrupki. Wydaje się, że Justynie Paluch i Krystynie Myszkiewcz będzie po drodze, Kamil Zając, Maciej Taranek, Mateusz Kulesza choć tak odmieni w zainteresowaniach językowych, tematycznych to łączy ich pewnego rodzaju rozbójnictwo, chłopięcy bunt, chłopięca żarliwość.
W części prozatorskiej zaś pojawiają się teksty historyczno-sensacyjne, futurystyczne, historie z ulicy, i krótkie historyjki, i dłuższe narracje. Wszystko inne, wszędzie inaczej.
Jakie są więc „Ziemie uzyskane”? To rozproszone światy, które zaczynają się sobie przyglądać. Taką możliwość daje im wspólna antologia, taką możliwość daje im wspólny dialog. Który może okazać się kluczem do indywidualnego rozwoju.
Potrzeba nam kilku takich antologii każdego roku, poszerzonych o liczne publikacje w pojawiającej się prasie literackiej, potrzeba otwartych i odważnych wydawców, potrzeba miejsca na krytykę i samych krytyków i wówczas będzie można mówić o życiu literackim miasta i regionu. Trzeba zejść w dół, do gimnazjów i edukować, bo katastrofalna sytuacja czytelnictwa w Polsce jest pochodną nieroztropnej edukacji, jałowej edukacji, nawet studenci filologii polskiej nie orientują się w teraźniejszej literaturze. Trzeba tworzyć odpowiednie struktury na bazie tego co już jest we Wrocławiu (Biuro Literackie, Odra, SPP, Rita Baum, Red, Cegła, Atut, i kilka luźnych grup, osób które działają, rozdmuchują ogień)
A ogień ma to do siebie, że się rozmnaża, tworzy coraz większy potencjał, wciąga tych, co stoją z boku, porywa tych co się wahają, ogień odkrywa też nowych. Ogień pulsuje.
Nie będzie tutaj negatywnej krytyki, jesteśmy za słabi na negatywną krytykę. Potrzeba afirmacji, zwartości, odrobiny szaleństwa, pomysłowości, zaangażowania i roztropności.
Na krytykę przyjdzie pora, kiedy nabierze się mocy, moc sama zacznie się sobie przyglądać i badać, by stać się jeszcze mocniejsza. Na razie rozdmuchujemy ogień pod centralną jednostką straży pożarnej.
„Ziemie uzyskane” a czas? Czas może być utracony…
|
