(Krysi Myszkiewicz)

nie można mówić o śmierci, wyda się zbyt jawna,
a przez to stanie się mniej - zbywam podobne zapowiedzi;
drgnieniem wargi, zmianą tematu, przedmiotem uwagi czasem
filiżanki - czy zawsze miała nadgryziony brzeg...?

on chyba właśnie odtruwa nadwyrężone ego, opuszczając
różne rzeczy; w kredensie panika: co tu się stało?
dosłownie od wczoraj; linie papilarnie tęsknią
za właścicielem, nikt nie wie, dlaczego jakaś burza,
potem kawałek pogody, informują o tym lokalne stacje

każdy chwyta lepszy czas, wpuszcza w siebie, w tym los
wrócony do ponownego użytku, jak w kwestii falban i łososiowego
różu - sporny. jemu zostają niepogaszone kobiety, mżawka
na drodze do niflheim i szczere złorzeczenia. nadal pada
przysięgam na słabość nie defilować wśród invisible
i pospiesznych żałości

łowię spacerując z Bardziej Niewidzialnym mgłę
wielkie durne kłębki mgły