"wielka lodówka
Bezwładnie wirujące wzory, larwa zjada dziennie 35 gramów,
więc zachowany jest prawidłowy rozwój.
Kij wsadzony nagle w tę dal jest jak gąbka mikrofonu
i wilgotnieje. Teraz kiedy mleko delikatnie ścieka ze stołu
- wsłuchaj się w kołysankę:
oko księżyca mruga do światełka, latem marzymy
o deszczu, i że zarosną nas krzaki, oto nowe
przekleństwa i ten niski płomień krąży
zawsze w pobliżu - to znak, że był i karmi się
Twoim ciałem.
Kołysać się w taką pogodę to jak golić się brzytwą,
czarna kura siada litościwie. Wszędzie było to samo kamienne,
ołowiane, czy drewniane światło kwazarów
powtórnie rozczepione.
Otwierają się języki i smutek psa umarłego,
większy niż niebieskie podwórze. Tej przestrzeni
nie obłapiasz wzrokiem, być może z księżyca widać
jak plantacje domykają obwód równika.
Wszystko się pętli, wiąże i domyka."
|
