poeta podmiejskich linii
na luźnych kartkach daje wyraz
plami tłuszczem fast foodów
wyciera usta cudzymi płaszczami
wszystko skończone dokładne
jak obłożony nalotem język
chrypi gdy robią z mózgu wydmuszkę
pieprzy się
na uprawianie nie ma czasu
karzeł w szytym na miarę szlafroku
wali w ścianę
pokoju z twardymi kozetkami za friko
trudno odpalić papierosa pod wiatr
tli się tylko z jednej strony
niewygoda sytuacji na pustym przystanku
nie ma kogo prosić o ogień
złote strzały w motelach
piórem na naboje
błoto układa się w mapę
Meksyk pod stopami
okruchy wydrapane z ciała
tracą termin ważności
wystarczy zmyć pod bieżącą wodą
znieczulić środkiem doustnym
poeta podmiejskich linii
ma tylko dziesięć przystanków
|
