byli tacy, co wskazywali palcem
drogę, czy może pukali się w czoło, byli tacy
co mimochodem rzucali zbawienny frazes;
podawali przykłady z życia
albo do stołu, kelnerzy przeznaczenia:
oto wiadoma uczta, a spóźnialscy won.
trawa lezie spod ziemi - uparta.
chodnikom rozrywa szwy, nie poddaje się
depilacji. lato pulsuje histerią
ciemiężonych kosiarek, a trawa rośnie.
trzymam w dłoni wyrwany z korzeniami
chwast. pachnie ciemną wilgocią
spod progu świadomości. byli tacy,
co wskazywali palcem drogę. a może
pukali się w czoło? byli tacy, co nie pochylili się
ani razu nad poruszoną ziemią.
|
