pieśń stojącego pod światło
Dagnie
teraz tobie zaśpiewam ty mi podasz jabłko kiedy
przed nami ruda plama marmurowy taras miasta
mamy wspólnych bogów ty jesteś synogarlica
a zieleń jak ćma oplata ci kostki
nie będziemy więcej rosnąć przecież tamta kobieta
też chciała dać mu imię ponad wszelkie imię
dotknęła muru
spojrzała prosto w ogień
poroniła
(K-ko; 19 IV 2009) |
