-dni nazywam imionami egzotycznych ptaków
(odparła lucy królowa karnawałów).

dobrze wiesz / cała poezja
to niezliczone i połyskujące duchy
oraz słońe które na końcach języków
wydaje zduszone dźwięki. / na miły Bóg
mogłabym spędzić noc
całując cię za uchem.
                                      a potem wyjść
                                    w puste miasto
        niewinna jak dziecięca krucjata.

rzeczy o których piszesz przestałyby istnieć. ty
przestałbyś istnieć. a ja?-

lucy to stalowa kobieta. doświadczenie położyło cień
na jej młodych piersiach. czy jest nadzieja dla ludzi
takich jak lucy. (czy oni słyszą jak wszystko przemija?).

w dzieciństwie łapaliśmy latające żuki. nigdy nie zrozumiały
bólu który nas przepelniał. / bólu który kazał wyrywać skrzydła
i rozgniatać chitynowe pancerze.

każdego dnia orkiestra cichła. z czasem radio sie zepsuło.
był wieczór i stukałaś bezradnie w plastikowe pudełko.
to wtedy coś we mnie zawyło.

w takich chwilach myśle że
miłość jest być może jak książka której każdy zna początek
ponieważ dobrze się zaczyna.
a śmierć ma być może posmak oceanu.

i jeśli jutro coś odnajdziesz
        -lucy-
pozostań ufna w blade niebo
nad ciepłymi zakolami rzek.