wzniosłam się dziś nad chmury
byłam dziś w środku nieba
w dole pozostał świat bury
tego mi było trzeba
byłam w duchowym wszechświecie
w niebieskości nieba
i na śnieżno białej białości chmur
tego mi było trzeba
były tam dziwne twarze
i były zwierzęta poczwarze
i był tam śnieżny puch
nieskończoności prochu duch
w okol kolor niebieski
pode mną bialutkie kreski
lecz piękna ta biała chmura
zniknęła
została dziura
tak mnie machina wypluła
w sam środek babilonu
na rogu stal wieczny turek
ten co sprzedaje kule
objedz człowieku świat cały
i wypluj się stacja główna
a będzie tam wieczny turek
i pełno wiecznego gowna
idziemy noga w noge
po prawej mej schizo
po lewej mam trwoge
a na demna po de mna przede mna
cos krzyczy jeden raz moge
tu trzy biblijne krolewny
kazda niesie cos w darze
prezent dla wiecznego turka
co boga im dzis pokaze
i ide dalej przed siebie
wspominajac jak bylo w niebie
co metrow piec
dzwiecza monety
zamkniete w piesc
ulicy poety
co zebrze na dzialke poezji
lecz zebrze na smuta
juz bez finezji
kobiety
co ciagna druta
mezczyzni
co sie slinie na to
gdzie ja wyladowalam gdzie
kto mi odpowie na to
i pyta sie tak jak ja
pijak potezny w ciele
sluchaja go uwaznie
dzisiejsi przyjaciele
i mowi z brzuchata powaga
rok temu jeszcze niecaly
mialem ja zone dziewczyne
prace i dom wspanialy
i mysl mnie naszla swojska
pewnie masz socjal pajacu
mi za to za nic nic placa
nie zebym byla zazdrosna
ta mysl to spadek konieczny
ostatniej generacji
takiej jak ja emigracji
lecz mysl ta wpada i znika
i mowi miedzy wierszami
wrocilas do domu jest wiosna
a tys jak byla tak jest zalosna
|
