jak ryba
oblepiona łuską
delikatną i miękką


odgarniam płetwą błoto
                       spojrzeń


beton ściekający z nieba
torturuje mnie


poruszam się wolno jak krew w
niedrożnej żyle


w asfaltowej gęstwinie dnia i nocy


obmywa mnie żrący niczym
                           kwas
          uliczny prąd


rekiny na zimowych oponach
osaczają mnie


piranie napływające ze wszystkich
stron wgryzają się głodną
ciekawością w moją twarz
i obnażone ciało


nie mam siły
szorstki piasek dotyku tutejszej
fauny i flory drażni mnie


jak coraz bardziej bezłuska ryba
pokonuję piwnice, korytarze, autostrady powietrza


dusząc się


wpływam do akwarium twojej
                               miłości