pożar
nie da się go pogrzebać gołymi rękami
pali ręce grzebiących
broni się
jak krzywdzone dziecko
wrzeszczy stojąc na balkonie
bursztynowy chłopiec biega nerwowo
od drzwi do okna, od okna do drzwi
jakby był sam w domu, zostawiony,
zatrzaśnięty,
bezbronny
albo z dręczycielem, który zabija
w nim dzieciństwo
pozbawia tlenu radosną dojrzałość
okłada po plecach, po głowie, twarzy
nim przyjdą ciekawscy
nie rozpoznają
spodziewanej namiętności
tylko popiół
wygasły żar
przy którym klęczy dręczyciel z załzawionymi
oczami, owinięty w mokry
ręcznik, wywija grubym kocem
kto tu jaką pełni rolę ?
kto czyim jest oprawcą ?
kto na kogo wygląda
i kim jest naprawdę ?
|
