rosnę, puchnę
jak ciasto drożdżowe
w rękach mojego masażysty
jest mnie coraz więcej
i to wszystko zostaje gdy wychodzę
w domu, w lustrze jestem tylko wąską, szarą
prostokątną, pustą rynną
tam, w jego rękach jest pełno mnie
anonimowej
zmieszanej z innymi ciałami
pachnącej ciągle przyjemnie olejkiem waniliowym
|
