Czy jeszcze będzie nas na coś stać ?
w tym świecie odwodnionych twarzy
w tym świecie owiniętym bandażami ludzkich nieszczęść


Czy afrykańskie wirusy i północne śnieżyce
nie odbiorą nam zdolności ?


Czy jeszcze będziemy chcieli budować domy u progu
                                                                       tsunami ?
na niestabilnej ziemi
która drżąc odbiera nam dach i ściany ?


Czy jeszcze będziemy chcieli się kochać na powierzchni pękającej niepostrzeżenie
jak zmarznięta tafla jeziora


Czy na łuszczącym się naskórku pustynnego krajobrazu
będziemy mieli siłę zaczynać coś od nowa


Jak ciężko być człowiekiem
na planecie, która jest niczym wielkie gardło
niespodziewanie połykające nas


na planecie - karuzeli
mogącej nam zaoferować jedynie
jednorazowy szalony przejazd na kolorowym koniku
albo plastikowym Kaczorze Donaldzie