jestem więźniem

kopniakami strącam

                        mój metabolizm

do rynsztoka

doświadczam doskonałego zniewolenia

za jeden energetyczny łyk

                                   chemicznej miłości

wprowadzam się, na zawsze,

do pluszowej piwnicy

z innymi szczurami

współpodróżnymi

penetrujemy różowe kanały

i zagryzamy siebie nawzajem

nikt nie wspomni naszego

nieczułego związku

nie odczyta cytatów, spazmem krzyku,

                                   pozostawionych

nie ocali nikt złotych sentencji życia,

afirmacji bezkształtu

            określeń i czasów

jestem więźniem

w oskubanym futerku,

z odgryzionym ogonem

zamieszkuję sekretną jaskinię

                                   pod wodospadem

sarny i zające podglądam, gdy po łyk

kryształowej wody przychodzą

to tak boli, że nie mogę

wraz z nimi

czmychnąć do lasu