wieczność jest tylko

czarnym zwierzęciem

kudłatym trójkątem próżni

w pachwinie ścian

                        swędzącym pędzlem kurzu

                                   naparstkiem ciemności

skalnym jęzorem

zwieszonym z pyska

szczytu

autostradą skaczącego

kalectwem Beethovena

okrutnym pomysłem boga bogów

wieczność jest

krzyżykiem przy drodze

i plastikowym kwiatkiem

w zielonej trawie chwili

po koronacji uniesienia

robakiem

najwierniejszym towarzyszem

wieczność jest granatowym żukiem

wlokącym się w bezkierunku

białą

struną głosową autostrady

napiętą jak nerw

choć przerywaną w niepoliczonych miejscach

kręgosłupem

z dziurami pomiędzy kręgami

tak, wieczność ma czarne dziury

jak droga