przechodzę przez światła przechodzę jak tajemniczość

przy tobie ręce same się wypychają w głowie brud czyści firma

z bytomia przejeżdżam jak czas pociągiem wyciągam papierosy

jestem jak światło wchodzące przez okno w przedziale za mgłą

 Oj dana oj dana oj dana

śpiewa panna z miasta trzymam ją ze te wąskie nogawki czerwonych

spodni łapię za długi obcas i odgryzam lakier z paznokci

zadajesz pytania bo trzymam ręce w kieszeni ?

Słuchaj pamiętasz kto wymyślił materializm dialektyczny i historyczny?

wychodzę z jadącego pociągu wychodzę na korytarz i spotykam blondynę

trzyma długiego papierosa i maluje usta a w nich ma gumę i próbuję ją

wyciągnąć i próbuję z nią pożuć i oblizać od wewnątrz policzki.

i idziemy  do toalety blondyna ma na sobie kurtkę i jest jakaś dziwna

i zimna tej zimy

przychodzą
inne i takie same
z każdą jest inaczej i tak samo

powtarzam sobie cały czas te zdania kiedy blondyna jęczy na lustro

i kiedy jest już biała i kiedy wszystko z niej zwąchałem i ściągnąłem

musi mi zapłacić bo za darmo nie robię.

trzymam mocno jej szyję i przyciskam do lustra gdzie widać jej sztuczność  gdzie widać

jej fluid  jej pomalowane na różowo powieki i wydłużone rzęsy na kilometr i nie chce mi

oddać moich pieniędzy więc przyciskam ją mocniej i mocniej do tego zaparowanego lustra

blondyna traci przytomność

odzywa mi się własna radiostacja umysłu

i chce i pragnę zobaczyć jak leży pod umywalką

i jak ściska w dłoń brokat i tusz do rzęs

teraz mogę ci tylko podpowiedzieć.