Mówił człowiek do człowieka,
że piękna jest rzeka.
Na co człowiek zaprzeczając
las za piękny widok mając.
A z tym człowiek się nie zgodził,
bo nad Wisłą się urodził.
Człowiek liczył lasu cnoty,
wtem zaczęły się kłopoty!
Kłócił człowiek się z człowiekiem,
czy las rzece równy wdziękiem.
Trzeci, co nie mówił wiele,
odrzekł cicho: przyjaciele
Powody do kłótni są to żadne.
Piękne są lasy, rzeki, pogoda,
bo nie to jest ładne co ładne,
tylko co się komu podoba |
