NihilRain

Tak, oddycham

Dość ulotne bym mógł zobaczyć
Jak wymyka mi się z rąk,
Dość zimne bym mógł poczuć
Jak odchodzi coraz dalej,
Każda myśl spycha mnie głębiej
W zazdrosne szaleństwo,
Powiedz, że mnie kochasz,
Potrzebuję Cię.

Wciąż oddycham,
Tęsknota przeszywa mnie ze wszystkich stron,
Wciąż krwawię,
Kiedy serce krzyczy gdy Ciebie nie ma obok,
Chcę uciekać przed tęsknotą,
Szukać schronienia wśród Twoich rąk.

Moknę w deszczu własnych słów,
Tęsknota jest jak trzymane w pięści szkło,
Ciągle rani, każe o sobie myśleć,
Rany, których nie leczy się łatwo.

Ciągle żyję,
Moje serce ma dla kogo krzyczeć, żyć,
Ciągle walczę,
Nie zostawię Cię, chcę dla Ciebie być,
Kiedy serce krzyczy z bólu chcąc dalej bić,
Chcę uciekać przed własnym krzykiem,
Szukać schronienia w echu Twoich słów.

Dlaczego muszę krzyczeć w każdą noc?
Nie chcę tęsknić już nigdy więcej,
Ani słuchać krzyku wśród własnych snów,
Żadnych więcej ran, żadnych krzyków,
Po prostu chcę być z Tobą teraz, tu.