wieczorami przychodzicie do mnie wyspowiadać
ludzkie cienie i cienie dzieci które narodzą się
z dzbanów napełnionych tętniącymi skurczami
dniami przechodzicie znów chwiejnym krokiem
niczym po linie rozpiętej nad przepaścią
z której łatwo spaść i rozbić w drodze inny dzban
z odszukanych kawałków posklejany potem z pamięci
nie jest już tym samym a napełniany życiem wycieka
aż do ostatniej kropli
|
