DOJNA KROWA
Dom, stół, rodzina, rodzice, dzieci. Właściwe cztery osoby, na miejscu. Ciepły – posiłek, wydający z siebie, co dopiero unoszące się ciepło. Para z ust – rozmawiają. Kanapa przed telewizorem, z wciśniętym w głąb kocem, pogniecionym. Wykrzywiane twarze. Gorące oddechy, sapanie psa. Tak, jest pies – nie pozbyli się go jeszcze, choć dwójka starszych liczyła na to jednak, że zdarzy się okazja. Pies się nie przydaje. Córka patrzy niemrawo na program, skierowany dla młodzieży, jeszcze może to robić, jeszcze się nie zestarzała. Matka liczy na to, że córka nie zestarzeje się tak szybko jak ona, że nie zestarzeje się w ogóle, że zdąży jeszcze, że uważa, aby to się nie zdarzyło. Nim straci za zbyt zaniżoną cenę swoją cnotę, nim straci szacunek do siebie po tym wszystkim co zobaczy i usłyszy ze strony ojca i swojej jedynej, pierwszej i prawdziwej miłości, nim pozostanie tylko program skierowany dla osób samotnych w popołudnia, w samotne wieczory, ze wzrokiem zwróconym w stronę okna z tym złośliwym obrazem spełniania się, gdy ogień płonie w tej niechcianej czerwonej krwi – młodej krwi a ciepło przeniknie cienki, wygnieciony biały materiał, zmoczony upuszczanymi łzami. Każdy ma uczucia – czego nie jest w stanie zrozumieć - swoich reakcji, zachowań w snach na jawie – ona myśli, zanurzona jakby jedną dłonią, wydaje się przyjemne. Nim przełączą. Uśpienie. Znienacka zerwie się na nogi, może po prostu je przesunie. Przemknie, przeminie. Starsza siostra – nie rozpoznaje twarzy na ulicy, nie rozpoznaje imion, mimo wszystko teraz w pośpiechu zbiega po schodach klatki schodowej na sam dół. Widać tylko jej stopy na wysokim, twardym obcasie jak przemykają przez małe okienka na półpiętrze, na spóźniony pociąg. Nadrobić stracony czas, być może przegonić siebie i zostawić trochę siebie na później, nadrobić stracony czas, dogonić konkurencję, walczyć o swoje miejsce na rynku, walczyć o to co można kupić, więc jest o co. To nie wymaga zastanowienia dla niej – myśli sobie. To jest proste, wyznaczony cel, w chwilach pustki zapobiegawczo znieczulany ból, na różne sposoby, i tym właśnie się zajmuje, dostarcza innym ludziom niekoniecznej rozrywki. Opakowanie, obsługa, produkt, treść, cena, marka, jednocześnie. Każdego dnia zapomina, ma wyznaczony cel, konsekwentnie dąży do niego. Być może śmierć. |
