Kroczę z przymrurzonymi oczyma
Pustą ulicą naciągając światła latarni
Powoli zwalniam spust migawki
Czas zamiera
Idę z dumnie otwartymi oczyma
Czując satysfakcję zapisaną na srebrnym pyle
Kieruję się wprost do ciepłej, przytulnej i własnej nory wykopanej myślami
Otulony miekką kołdrą wspomnień
Powoli budzę się do życia...
"to będzie dobry dzień" - myślę, nerwowo poszukując papierosa. |
