– Przegrałeś już chyba wszystko – siedzący w skórzanym fotelu ciemnowłosy mężczyzna z satysfakcją spoglądał na współtowarzysza gry.
– Tak, chyba tak… - staruszek nerwowo splótł dłonie.
– A więc to wszystko moje – mężczyzna spoglądał z zadumą na zawieszoną w czarnej przestrzeni kulę. – Nie żal ci?
– Przecież to jeszcze nie koniec gry – zaprotestował staruszek.
– A cóż masz jeszcze w zanadrzu? – brunet uniósł lekko brwi.
– Spójrz – starzec postawił przed nim skrzynkę. – Tego jeszcze nie masz, prawda?
Mężczyzna w czarnym garniturze podszedł do skrzyni. Z niedowierzaniem spojrzał na staruszka, po czym wziął go delikatnie pod ramię i podprowadził do okna. Wskazał na błękitną perłę, toczącą się leniwie dookoła jasnej gwiazdy i powiedział:
– Przyjrzyj się jej. Spójrz na to – pstryknął palcami.
Obraz przybliżył się znacznie. Po powierzchni planety, porośniętej olbrzymimi roślinami, chodziły dostojnie gigantyczne stworzenia. Co chwilę wybuchała krwawa walka o pożywienie, o terytorium łowieckie czy po prostu o samicę. Z każdego zakątka widocznego fragmentu dobiegał ryk cierpienia. Nad wszystkim krążyły inne giganty, unoszące się w powietrzu na błoniastych skrzydłach.
– Jak sądzisz – brunet spoglądał na staruszka – ile twoje maleństwa przeżyją w takim otoczeniu? Godzinę? Dwie?
– Tylko tyle mi zostało… – drobny, siwy mężczyzna bezradnie rozłożył ręce.
– No cóż… Zagrajmy – westchnął brunet.
Spojrzał z politowaniem na staruszka. Ujął trzy kostki w dłonie, potrząsnął i rzucił. Kości toczyły się po blacie stołu, aż w końcu pojedynczo zatrzymywały się. Z każdą wyrzuconą liczbą oczek twarz staruszka robiła się coraz smutniejsza.
Sześć… Sześć… Sześć…
– Przykro mi – brunet zdecydowanym ruchem zabrał skrzynię.
– Chyba już pójdę… – staruszek ciężkim krokiem podążył w stronę drzwi. Kiedy przechodził przez próg, zatrzymało go pytanie bruneta.
– Ale, ale… jak one się właściwie nazywają?
– Ssaki – starzec uśmiechnął się gorzko.
– Ssaki… – mężczyzna wyciągnął jednego. Gładząc go po futerku szepnął:
– Nie macie szans przetrwać. A nawet jeżeli, to co z was wyrośnie?
Nie zauważył błysku w oku wychodzącego staruszka.
|
