Gubię się o litościwa pani
Pośród zatrutych aglomeracji
Korytarze
Dusząc dreszczem krajobrazu i bolesnej
Snu genezy
Dobre i tyle
O ile wiem gdzie spłodziłem miłe
Słowa
Uszom głuchym
Próchnem wtórnym pętli samej
Szatą zdobną łzawi jarzmo
I przeprasza
Nie wie za co
Adresat krew
Nadawca nieznany |
