M. E.
tej nocy spacer dzwonów i znikająca głębia,
szybsze tętnienia planet w galaktykach, jakby
zewsząd wyparowały zwinięte okręgi,
pokarm dla nurkujących w półotwartym lipcu.
i ty odejdziesz, mili, naga jak astronauta
na dachu katedry, osmalona cieniem
przemykających sekund – zostanie po tobie
sterta szpitalnych piżam świecąca w ciemności,
siatka blizn po obchodach minionych świąt i rocznic,
zostaną: orgazm w pyle i płacz wielorybów.
|
